Ścieżki Jogi - YOGI RAMACHARAKA

W latach 90. XIX w. Atkinson zainteresował się hinduizmem, a w pierwszych latach XX wieku poświęcił sie z zapałem szerzeniu wiedzy o jodze i orientalnym okultyzmie na Zachodzie. Nieoficjalne źródła mówią, iż w roku 1893 w Chicago, na World's Columbian Exposition, Atkinson poznał Baba Bharatę - ucznia indyjskiego mistyka Yogiego Ramacharaki. Zgodnie z tą historią Bharata zapoznał się z pracami Atkinsona i postanowili wspólnie opublikować wiedzę mistrza Bharaty - własnie Ramacharaki. Chociaż historii tej nie mozna w żaden sposób zweryfikować, faktem jest, że Atkinson był autorem dzieł wydanych pod nazwiskiem Yogi Ramacharaka oraz paroma innymi, jak: Swami Bhakta Vishita, Swami Panchadasi, Theron Q. Dumont oraz kilkoma innymi, jak tez pod swoim własnym - jako William Walker (lub W.W.) Atkinson...

 

Yogi Ramacharaka - Mistrz William Walker Atkinson

William Walker Atkinson urodził się dnia 5 grudnia 1862, zmarł 22 listopada 1932 - był adwokatem, sklepikarzem, autorem i wydawcą książek okultystycznych oraz amerykańskim pionierem Ruchu Nowej Myśli (American New Thought movement). Atkinson jest także autorem publikacji napisanych pod pseudonimami Theron Q. Dumont oraz Yogi Ramacharaka. William Atkinson zachowywał w swojej twórczość wielką sekretność stąd współcześnie z powodu pseudonimów jest autorem i mistykiem prawie zapomnianym, chociaż napisał ponad 100 książek w przeciągu ostatnich 30 lat swojego życia.

Książki Atkinsona wydawane są pod jego autorskimi pseudonimami w sposób nieustanny w Ameryce od 1900 roku, będąc często podstawą jogi, duchowości, mistyki, medytacji, sugestopedii oraz okultyzmu, aczkolwiek wielu czytelników nie zdaje sobie sprawy do końca kim jest ów tajemniczy Yogi Ramacharaka. Atkinson Ramacharaka został wspomniany w ostatnich edycjach amerykańskiego Who's Who in America, Religious Leaders of America, oraz w kilkunastu podobnych publikacjach listujących znakomitych twórców i myślicieli, którzy wiele wnieśli do rozwoju amerykańskiej kultury, duchowości i religii.

William Walker Atkinson urodził się w Baltimore, w stanie Maryland w USA dnia 5-ego grudnia 1862, jako syn William'a and Emmy Atkinson. Stosunkowo wcześnie zaczął pracować jako sprzedawca, a potem właściciel sklepu spożywczego, bo już w wieku 15 lat, najpierw pomagając w sklepie ojca. Poślubił Foster Black of Beverly z New Jersey w USA w październiku 1889, z którą miał dwoje dzieci. Pierwsze z dzieci zmarło w młodym wieku. Drugie z dzieci miało z małżeństwa dwie córki. William Atkinson prowadził samodzielną karierę biznesmena od 1882 roku aż do do 1894 roku, kiedy podjął pracę adwokata w stanie Pensylwania.

W zawodzie prawnika osiągał spore sukcesy oraz wysokie zarobki, jednak w dziedzinie zdrowia doznał kompletnego rozbicia fizycznego i psychicznego. W końcu z powodu chorób spotkała go finansowa katastrofa, jak to bywa z duszami, które pominęły duchowe aspekty życia w swojej życiowej działalności. W latach 80-tych XIX wieku szukał skutecznych metod leczenia i uzdrowienia, które znalazł w Nowej Myśli (New Thought), przypisując potem swoje wyzdrowienie i wigor oraz materialne powodzenie zastosowaniu zasad ruchu Nowej Myśli (New Thought).

Jakiś czas po swoim wyzdrowieniu, William Atkinson zaczął pisać artykuły o prawdach jakich doświadczył i jakie odkrył w Nowej Myśli, które potem stały się znane jako Nauka Mentalna (Mental Science). W 1889 roku jego artykuł pod tytułem "Katechizm Nauki Mentalnej" ("A Mental Science Catechism,") pojawił się w nowym periodyku pod tytułem Myśl Współczesna Modern Thought wydawanym przez Charlesa Fillmore'sa. We wczesnych latach 90-tych XIX wieku Chicago stało się głównym centrum Ruchu Nowej Myśli (New Thought), głównie dzięki pracom Emmy Curtis Hopkins, i z tego powodu Atkinson zdecydował się tam przeprowadzić. W Chicago Atkinson stał się aktywnym propagatorem ruchu Nowej Myśli, a także wydawcą jej publikacji oraz autorem licznych publikacji. Został redaktorem odpowiedzialnym za magazyn 'Sugestia' ("Suggestion") w latach 1900–1901, 'Nowa Myśl' ("New Thought") w latach 1901–1905 oraz 'Myśl Postępowa' ("Advanced Thought") w latach 1906–1916.

W roku 1900 William Atkinson pracował jako współwydawca magazynu "Suggestion" - Czasopisma ruchu New Thought, a także napisał swoją pierwszą poważną książkę z branży, "Potęga Myśli w biznesie i życiu codziennym" ("Thought-Force in Business and Everyday Life"), która była serią lekcji o magnetyzmie osobistym, wpływie psychicznym, sile myśli, koncentracji, sile woli, oraz praktykach nauki mentalnej (mentalizmu).  Następnie Atkinson poznał Sydney Flower'a, dobrze znanego wydawcę i biznesmena Nowej Myśli (New Thought) z którym podjął współpracę, niejako w tandemie. W grudniu 1901 roku podjął się roli wydawcy popularnego pisma Flowersa czyli magazynu New Thought, czym zajmował się aż do 1905.

W czasie tych lat zaskarbił sobie przychylność bardzo licznego grona czytelników, zdobył serca milionów osób zainteresowanych taką tematyką w USA, Kanadzie oraz Australii i Wielkiej Brytanii. Pisał artykuł za artykułem porywając serca i umysły ludzi swoim piórem, a także załozył własny Klub Wiedzy Parapsychologicznej znany wtedy jako Psychic Club oraz Szkołę Wiedzy Mentalnej Atkinsona ("Atkinson School of Mental Science"). Obie instytucje były zlokalizowane w tym samym budynku co Flower's Psychic Research oraz New Thought Publishing Company. Atkinson był jednym z szeregu prezydentów Międzynarodowego Przymierza Nowej Myśli (International New Thought Alliance).

W przeciągu całej swojej kariery lidera amerykańskich mentalistów jak wówczas nazywano parapsychologów, William Atkinson pisał i publikował zarówno pod swoim własnym nazwiskiem jak i pod wieloma pseudonimami. Utrudniało to szalejącej chrześcijańskiej inkwizycji namierzenie go i zniszczenie, jak często robiono z aktywnymi liderami duchowymi o wschodniej lub okultystycznej orientacji. Nie wiadomo skąd Atkinson nabywał kolejne pseudonimy, ale jako naczelny redaktor tylko on "znał" i rekomendował w czasopismach kolejnego ciekawego i niezależnego autora, którym był on sam, ale inkwizycja chrześcijańska nie wiedziała kogo zaatakować i zniszczyć.

Kolejne pseudonimy robiły za wspaniałych autorów wydawanych w renomowanych domach wydawniczych z tego powodu, że były rekomendowane przez bardzo poczytną prasę branżową. Można powiedzieć, że w ten sposób William Walker Atkinson zwielokrotnił siłę swojego oddziaływania na współczesnych i sprawił wrażenie istnienia wielu wybitnych postaci w ruchu Nowej Myśli. Ostatecznie autorzy - pseudonimy Atkinsona - stawały się cenionymi autorami w prywatnym Domu Wydawniczym Atkinsona, czego nie udałoby mu się osiągnąć, gdyby wszystko pisał pod jednym nazwiskiem własnym. Mamy zatem dobry sposób na obejście chrześcijańskiej inkwizycji, która każdego dobrego autora dzieł mistycznych czy parapsychologicznych natychmiast namierza i niszczy, nie tylko w USA ale i w Polsce.

Klucz do odsłonięcia pseudonimów prac Williama Atkinsona można znaleźć w "Advanced Thought" czasopiśmie propagowanym jako magazyn Nowej Myśli, praktycznej psychologii, filozofii jogi, konstruktywnego okultyzmu i leczenia metafizycznego ("A Journal of The New Thought, Practical Psychology, Yogi Philosophy, Constructive Occultism, Metaphysical Healing, Etc.").  Magazyn ten wydawany przez Atkinsona, zawiera artykuły podpisane przez Atkinsona, Yogi Ramacharaka oraz Theron Q. Dumont - z których dwa kolejne są późniejszymi ujawnionymi pseudonimami Atkinsona - posiadającymi ten sam adres autora co organizacja "The Yogi Publishing Society", która publikowała prace Yogi Ramacharaka.

Czasopismo Advanced Thought publikowało także prace Swami Bhakta Vishita, jednak kiedy przyszedł czas na publikację książkową Vishita, nie została ona opublikowana przez Yogi Publishing Society. Zamiast tego wydało ją The Advanced Thought Publishing Co., to samo wydawnictwo, które wydawało książki Theron Q. Dumont - i publikowało magazyn Advanced Thought. I tak to, kilka wydawnictw wspierało pozornie tylko różnych autorów rozmaitych ciekawych publikacji. W sumie kilkanaście znanych pseudonimów pod którymi William Atkinson ukrywał się przed inkwizycyjnymi chrześcijańskimi inkwizytorami, którzy w owych czasach wściekle atakowali okultystycznych autorów pokazuje, że był to prawdziwie  magiczny tytan pracy twórczej i wydawniczej.

W latach 90-tych XIX wieku, może już około 1890 lub w czasie słynnej wizyty Swami Vivekananda w USA w 1896 roku, William Atkinson wielce zainteresował się duchowością hinduistyczną, a nade wszystko jogą oraz tantrą. Po roku 1900 zajmował się rozpowszechnieniem nauk i praktyk orientalnej jogi oraz wschodniego okultyzmu na Zachodzie, szczególnie w USA. Nie ma jasności co do tego, kiedy uległ konwersji na hinduizm ani na jaką jego konkretną odmianę, jednak wszystko wskazuje na to, że jego wschodnie zainteresowania były bardzo wszechstronne, a on sam wznosił się ponad rozmaite odmiany jogi czy filozofii indyjskiej. Niektóre źródła podają, że w czasie, gdy w Chicago miała miejsce impreza o nazwie World's Columbian Exposition w 1893, William Atkinson spotkał hinduskiego Guru o imieniu Baba Bharata, ucznia innego mistyka indyjskiego o imieniu Yogi Ramacharaka, który miał żyć w latach (1799-1893).

Baba Bharata miał wielce inspirować pisma i całą późniejszą twórczość Atkinsona, a obaj panowie mieli przez lata ściśle współpracować, nawet wspólnie pisać artykuły dla magazynu New Thought. Warto pamiętać, że Swami Vivekananda bywał przez swoich sympatyków nazywany Shashwata Bharata, a Misja Ramakrishna w Indii od 1996 roku wydawała anglojęzyczny miesięcznik Prabuddha Bharata czyli Awakened India (Bharata oznacza Indie), zatem Baba Bharata mogło mieć na celu zmylenie chrześcijańskiej inkwizycji tak, żeby nie atakowała i tak nielubianego przez konserwatystów Swami Vivekananda, a raczej kojarzyła Baba Bharata z Ojcem Indii.

William Atkinson miał niejako spisywać i opracowywać nauki Yogi Ramacharaka przekazywane ustnie przez Baba Bharata, zatem nie byłyby one jego własnym wytworem. Historia ta jednak nie została zweryfikowana, gdyż brak śladów przybycia Baba Bharata jako imigranta do USA oraz brak zapisków na temat życia Yogi Ramacharaka w Indii w podanym z grubsza czasie. Oczywiście, zawsze może być tak, że Baba Bharata to pseudonim jakiegoś hinduskiego guru, który w paszporcie zwał się inaczej, a podobnie w przypadku Yogi Ramacharaka. Jedynie Swami Vivekananda znany był w owym czasie ze swoich występów hinduskiego jogina w USA, a około roku 1890 także w Chicago, gdzie przyciągał wielką i entuzjastyczną publiczność.

Bardziej prawdopodobne, że William Atkinson inspirując się indyjskimi joginami, w tym od 1893 roku Swami Vivekanandą, jedynie podpierał się rzekomymi związkami z indyjskimi cudotwórcami, co było w owym czasie wielce pożądane przez głodnych wiedzy tajemnej ze Wschodu adeptów różnych parapsychologicznych środowisk, a tak robiło wielu innych amerykańskich autorów, a i robią do dzisiaj, po kilku zajęciach u hinduskiego guru tworząc swoje własne autorskie kursy i style jogi. Z zapisków Williama Atkinsona wynika, że interesował się jogą, czytał dużo na temat, co tylko było dostępne i sam sporo praktykował, co rzeczywiście w jodze, w tradycyjnej jodze królewskiej i tantrycznej jest praktykowane.

Tantryczne czyli okultystyczne tradycje rodem z Indii często zakazują podawania danych Mistrza (Guru, Swami) w stopniu umożliwiającym jego identyfikację profanom, szczególnie jak jest to osoba pełniąca jednocześnie poważne funkcje publiczne czy polityczne. Tylko najbliższy krąg uczniów jest lepiej zorientowany kim jest Mistrz, Guru, gdzie mieszka i jak wygląda. Szkoły tantryczne w różnych swoich nurtach bardzo starannie dobierały uczniów, a Mistrz miewał ich od zaledwie kilku do kilkudziesięciu przekazując na koniec życia wszystko jednemu wybranemu i namaszczonemu sukcesorowi. W  takich warunkach używanie pseudonimów i nieujawnianie się bywa zrozumiałe, tak samo jak problemy ze zidentyfikowaniem Mistrza o którym nielicznym tylko coś wiadomo.

Spisywanie zatem nauk Yogi Ramacharaka otrzymywanych ustnie od jego zaawansowanego ucznia i wydawanie ich pod nazwiskiem autora byłoby całkiem uzasadnione, jednak wiele wskazuje na to, że William Atkinson albo bardzo zestylizował te nauki swoim własnym językiem albo od swojego Guru nabrał stylu i umiejętności pisarskich. Tak czy owak, sekret ten zapewne na zawsze pozostanie w sferze okultystycznej, tantrycznej tajemnicy o przynajmniej orientalnej inspiracji. Istotnym jest wpływ jaki dzieła Yogi Ramacharaka wywarły na środowiska zainteresowanych jogą w Polsce w okresie dwudziestolecia międzywojennego lat 1918-1939, w tym na praktykujących tantryczne odmiany jogi z himalajskiej linii mistrzów Himawantu, do których jak wiadomo należał także Baird T. Spalding w USA oraz Wanda Dynowska w Polsce.

Paradoksalnie, Atkinson pisząc książki okultystyczne pod imieniem Yogi Ramacharaka od 1903 roku w ramach domu wydawniczego "the Yogi Publication Society in Chicago" zdobył znacznie większą rzeszę czytelników i sympatyków niźli pisząc na te same tematy podobne artykuły i książki pod własnym nazwiskiem w ramach publikacji New Thought. Książki Yogi Ramacharaka ciągle są publikowane i masowo czytane, a także tłumaczone na wiele języków. William Atkinson musiał bardzo się cieszyć sukcesem swojego pseudonimu jako Yogi Ramacharaka, gdyż stworzył jeszcze dwóch hinduistycznych pisarzy indyjskich dla publikowania swoich dzieł, Swami Bhakta Vishita oraz Swami Panchadasi. I jakoś dziwnie, żadna z tych trzech rzekomo indyjskich postaci nie opublikowała nic w ojczystych językach indyjskich, jedynie po angielsku i jakoś dziwnie, zawsze Atkinson był wydawcą, sponsorem dzieła oraz tym, który w innych publikacjach rekomendował tych autorów. Nauki owych dwóch kolejnych autorów związane były ze sztuką przepowiadania, mediumizmem, wschodnimi sposobami jasnowidzenia i jasnosłyszenia. Z dwóch, Swami Bhakta Vishita był daleko bardziej popularny wydając ponad 30 tytułów książkowych, był nawet sławniejszy niż Yogi Ramacharaka, nie tylko niż Swami Panchadasi. Chrześcijańska inkwizycja dostawała kręćka nie wiedząc już skąd taka inwazja indyjskiej duchowości, jogi, tantry i okultyzmu na USA.

W 1910 roku, Atkinson zaczął publikować więcej pod pseudonimem Theron Q. Dumont, który miał być francuskim okultystą szerzącym ideały i nauki podobne do tych, jakie prezentuje ruch New Thought z naciskiem na rozwój potęgi woli, siły zapamiętywania, i magnetyzmu osobistego. Wzrastało zainteresowanie francuskimi autorami z Europy, to jeden zaczął pisać jako Francuz, specjalnie po angielsku, w Chicago, dla magazynów i wydawnictw Williama Atkinsona, który go wynalazł dostosowując się do rynku i jego zapotrzebowań. W tym samym roku 1903 w którym Atkinson zaczął pisać masowo jako Yogi Ramacharaka, został także przyjęty do Adwokatury stanu Illinois, co mogło być spowodowane potrzebą ochrony kariery pisarskiej z pomocą działań prawnych adwokatury, która wszędzie na świecie bardzo broni i chroni swoich członków. Coraz mniej się jednak poświęcał pracu adwokata, a coraz bardziej karierze autora, dla którego jedno nazwisko czy pseudonim, to było stanowczo zbyt mało.

Przez kolejnych 15 lat Atkinson intensywnie pracował jako autor i wydawca coraz liczniejszych publikacji, zarówno na polu Ruchu Nowej Myśli, jak i jogi, okultyzmu, mediumizmu, dywinacji, a także sukcesu osobistego. Największa jego produktywność przypada na koniec drugiego dziesięciolecia początku XX wieku. Pisał wtedy także do magazynu Nautilius wydawanego przez Elizabeth Towne's z ruchu New Thought, przynajmniej od listopada 1912 roku, a także w latach 1916-1919 wydawał równocześnie czasopismo "Advanced Thought". W tym samym czasie pełnił rolę honorową Prezydenta the International New Thought Alliance.

Pośród ostatnich współpracowników z którymi William Atkinson był związany mamy mentalistę C. Alexandra, Kryształowy Wizjoner ("The Crystal Seer"), którego broszurę z afirmacjami i afirmatywnymi modlitwami New Thought pod tytułem "Personal Lessons, Codes, and Instructions for Members of the Crystal Silence League" opublikowano w Los Angeles w latach 20-tych XX wieku. Na swoich ostatnich stronach zawiera ona bardzo długą listę publikacji autorstwa Atkinsona, Dumonta, Ramacharaka, Vishita, oraz współpracownika Atkinson, okultysty L. W. de Laurence'a.

William Atkinson zmarł 22 listopada 1932 roku w Los Angeles w stanie Kalifornia w USA, mając wówczas lat 69 i ponad 50 lat wspaniałej kariery w biznesie, pisarstwie, okultyzmie oraz w adwokaturze jako prawnik. Znany jest jako wybitny prawnik okultysta. Wiele tajemnic otacza życie i działalność Williama Atkinsona, jak na okultystę przystało, włącznie z tym, że trzy lata po swojej śmierci podpisał się na certyfikacie praw własności do wszystkich swoich dzieł jako ich autor. I nic by nie było w tym dziwnego, gdyby nie to, że po wszelkich możliwych badaniach pisma, podpis okazał się całkowicie autentyczny. Publikował pod wieloma pseudonimami pisarskimi w tym jako Magus Incognito, Theodore Sheldon, Theron Q. Dumont, Swami Panchadasi, Yogi Ramacharaka, Swami Bhakta Vishita, a także kilkunastoma innymi, z których nie wszystkie udało się potwierdzić.

Atkinson ustanowił zasadę w duchowości i okultyzmie: "Nie załamuj się inkwizycją! Jeśli chrześcijanie zaczną niszczyć twój pisarski pseudonim, zmień go na inny i pisz dalej oraz mocniej ze zdwojoną siłą, zwiększając także zasięg rażenia!" Numerologicznie, sukces Atkinsona to jego dobre z punktu widzenia gematrii nazwisko, jako osobonazwa posiadające Nous o wibracji (22) czyli mistrzowskie wibracje energetyczne i średnio wzrostowy od A=1 do N=5 cykl życiowy. Wibracje nazwiska przeważają nad mistycznym siódemkowym ale lekko upadkowym imieniem William. Liczne pseudonimy zmniejszyły także niekorzystne oddziaływanie drugiego imienia.

William Walker Atkinson był niewątpliwie wielkim pasjonatem tradycyjnej indyjskiej jogi zwanej także radża jogą czyli królewską unia mystica, gdzie praktykuje się poważnie charyzmatyczny rozwój sił psychicznych i duchowych zaliczany na zachodzie do okultyzmu czy wiedzy tajemnej i magii. Mistyczno-ascetyczne życie Atkinsona Ramacharaka pokazuje zaawansowanego adepta, a może i mistrza prawdziwej indyjskiej jogi tradycyjnej, jogi królewskiej na jej tantrycznym poziomie wysokiej białej magii. Imię Ramacharaka wskazuje na kogoś w sukcesji Króla Rama kto zajmuje się uzdrawianiem i leczeniem lub znajdowaniem nowych lekarstw, dosłownie Cudowny Rama, uczeń Króla Rama, który jest wspaniały, cudowny, ascetyczny i uzdrowicielski.



POCHODZENIE ARTYKUŁÓW:

Artykuł został udostępniony ze strony: http://www.himavanti.org/